Tijd voor conclusies 2

2 november 2012

Ik zit in een raststätte op de A44 en ik ben op de weg terug naar huis. Na een nacht in een doorgerookt bed, ben ik toch wel blij dat het er op zit. Al zinspeel ik op een soortement van vervolg.

Het is een kleine raststätte en het eten wordt bereid door een negeroïde man. Het valt me op dat dit de enige neger is die ik gedurende de week ben tegengekomen. Er zitten hier met name Nederlanders, al zitten we nog op z’n ruime 2 uur vanaf de grens.

Raststättes.

Terugkijkend op de reis concludeer ik dat veel van de Raststättes van weleer zijn vervangen of overgenomen door de grotere ketens als Serways en Axxe. Hoewel je tussen de concept-inrichtingen door de ouderwetse charme soms nog terug kan vinden, vind ik het een gemis dat hiermee de eigenheid en de hiermee samenhangende sfeer verloren gaat. Er zijn uitzonderingen. Raststätte Grönegau aan de A30 en Rasthof Eisenach aan de A4. Deze laatste was paradijselijk DDR. Dit Rasthof staat niet op mijn wegenkaart aangegeven; dit is werkelijk een gemis.

Er zijn vast meer individuele raststättes in Duistland en daar is vast een reisgids over uitgegeven. Als dit laatste niet het geval is, dan wordt dat de hoogste tijd. Raststättes oude stijl, zijn culturele parels. Unesco zou ze op de werelderfgoedlijst moeten plaatsen.

De mensen die werkzaam zijn in deze rasthuizen zijn over het algemeen genomen vrouwelijk (een enkele vrouw daargelaten). Ze hebben kort tot half lang haar (vaak geblondeerd) en zijn boven de 45 jaar. Ze nemen hun werk zeer serieus. Een Raststätte biedt ook vaak een werkplek aan mensen met een mentale of fysieke handicap. Hier merk je in het eten niets van terug.

Het Autohof

Een Authof is een rustplaats voor met name vrachtwagenchauffeurs. De basis is een grote parkeerplaats met daarop een tankstation en een eetgelegenheid. Deze eetgelegenheid kan een fastfoodrestaurant of “truckersstube” zijn, soms ook beide. Bovenop deze basis zijn verschillende toppings mogelijk: de meest voorkomende topping is het casino. Hierna volgt het hotel.

Het hotel op een autohof bestaat door de (afnemende) noodzaak voor vrachtwagenchauffeurs om even te douchen of om een moment te rusten. Tegenwoordig hebben vrachtwagens zeer comfortabele slaapcabines, waardoor de slaapfunctie van het hotel door steeds minder truckers lijkt te worden benut. Zelfs prostituees komen volgens de contactadvertenties in het truckkerskrantje graag een cabine ingewipt.

De hotels boren hierom graag nieuwe doelgroepen aan. Deze zakenmensen en toeristen hebben echter andere eisen met betrekking tot verzorging en comfort. Hierom zijn hotels in toeristisch gunstigere gebieden gerenoveerd frisser en klantvriendelijker ingericht. 

Op plekken waar de toerist en zakenmens niet komt, verloederen de hotelkamers tot de soorten die ik gedurende mijn reis in Homberg efze en Bünde en Fulda-nord aantrof. Deze hotels worden vanwege de lage kamerprijs met name verhuurd als tijdelijk woonadres, buitenechtelijke slaapkamer of als onderkomen voor de schrijver op Rast-Safari.