Schrikken

Als ik de parkeerplaats op kom rijden schrik ik een beetje. Op internet heb ik dit hotel enkel op plaatje gezien, en heb er een sfeervol famillie-hotel omheen bedacht. Ik rijd zelfs een stuk om, om hier nog te kunnen overnachten. Maar nu ik er met de auto voor sta lijkt het in plaats van een pittoresk hotel, een soort vervallen truckerssoos.

Het hotel ligt op het autohof fulda-nord. Het is een klein autohof met enkel een hotel-restaurant en een tankstation. In de directe omgeving ligt verder niets.

Als ik de auto eenmaal parkeer en mezelf naar binnen waag kom ik als eerste in een rokerige ruimte waar stevige truckermannen aan de bar mij verwonderd aanstaren. Het gesprek dat ze hadden valt stil. Ik groet beleefd maar niemand zegt iets terug. Achter het gokautomaat zit een gerimpelde grijze lesbienne flink te verliezen. Ze baalt ervan en lijkt mij de schuld er van te geven; ze kijkt me vloekend aan. Boven een hoekje van de bar hangt het bordje “receptie”.

Vanachter een pilaar komt het hoofd van een jonge man van ik schat een jaar of 38. Hij heeft een beginnende snor en een glimmend grauw bloempotkapsel. Als ik aangeef een kamer te hebben gereserveerd pakt hij een boek. “wat is de naam?” Ik geef mijn naam en hij zoekt op de pagina van vandaag. Er staat maar één naam in de agenda dus dat is niet te moeilijk. Hij vraagt of alvast wil betalen, en dat vind ik prima. Ik krijg de sleutel van kamernummer twee een verlaat de ruimte, de trap op.

Bovenaan de trap kom ik uit bij drie deuren. Op de linker deur hangt een papiertje met “kamers 7 tot en met 12” Op de middelste deur hangt het bordje “privé” op de rechterdeur hangt niks. Ik ben even in verwarring, maar besluit  uteindelijk toch de rechter deur te openen. Achter deze deur is een gang. Het is te donker om iets van kamernummers te ontdekken. Pas als ik op de tast de lichtschakelaar weet te vinden, zie ik da de deuren genummerd zijn.

Ik open deur nummer twaalf. Een muffe rioollucht komt me tegemoet. De kamer is onpraktisch ingericht, en verschillende items in de ruimte zouden in een tweede hands winkel zelfs niets meer opbrengen. De badkamer is begin jaren 70 uitgebreid gerenoveerd en de televisie werkt met drukknoppen. In een nachtkastje vind ik hardgeworden doekjes van een van de vorige eenzame reizigers en in de andere ladenkastjes 4 handleidingen van apparaten die niet in de kamer terug te vinden zijn.

Wat een geluk dat ik op mijn laatste avond zo getrakteerd wordt!