Rast-resort

Ondanks de hoge concentratie bejaarden, werken er in het hotel louter jonge mensen.

De jongen aan de receptie is het schattigst. Hij draagt een stropdas omdat het moet. Vanmiddag hadden we even ‘een momentje’ tijdens het inchecken. Hij is tevens verantwoordelijk voor het boetiekje met Beierse kleding, sigaretten, tijdschriften en streekproducten. Zojuist waande hij zich onbespied, en zag ik hem in de Playboy bladeren die op de bovenste plank van het tijdschriftenvak te vinden is. Of las hij het banketbak-tijdschrift dat er naast stond?

Mijn kamer bevind zich op de eerste etage. Mijn kamerdeur komt uit op een ballustrade van een soort binnenplaats, met gouden railing en boetiekzicht. Een soort van Russische cruise.

In het restaurant werkt een jonge vrouw (jaar of 33) die zojuist voor het eerst van haar horecacarriëre een glas port (voor mij) heeft ingeschonken. Haar mannelijke collega, met schoenmaat 46 en een vlassnor, moest haar het portglas zelfs aanwijzen.

Het hotel is vreemd in zijn soort. Het ligt midden tussen de bedrijfspanden en lichte industrie, heeft aan de achterzijde veel parkeerplekken voor vrachtwagens en een eigen meertje met hek erom heen en een fontein in het midden. Je kan er omheen wandelen als hotelgast. Dit meer geeft het hotel haast de allure van een resort. 

Afbreuk daaraan doet het truckersgedeelte naast de ingang. Hier bevinden zich de gokautomaten en zitten verlepte 50 plussers aan vazen met weizenbier. Een 38 jarige kortharige vrouw (blondette uit een pakje) staat achter de balie en verkoopt worsten en gehaktballen. Wordt het toch nog rasten geblazen!